Tuesday, April 5, 2016

Life Underneath Our Masked Life

മനുഷ്യനായി ജനിച്ചു,
എന്നാല്‍ ഒരിക്കലും മനുഷ്യനായി ജീവിക്കാന്‍ സാധിച്ചില്ല,

മനുഷ്യന്‍ എന്ന് കരുതി ജീവിച്ച നാളുകള്‍ എല്ലാം മൃഗജീവിതവും വ്യര്‍ത്ഥ ജീവിതവും ആയിരുന്നു എന്ന് മനസിലാകുവാന്‍ ഇത്രയും സമയം എടുത്തു,

വേഷംകെട്ടലുകള്‍ക്ക് ഒടുവില്‍ തിരിഞ്ഞു നോക്കിയപ്പോള്‍ മനസില്ലായി. മനുഷ്യനായിരുന്നിട്ടും മനുഷ്യ വേഷം കെട്ടാന്‍ മറന്നു പോയി എന്ന്.

എന്നാല്‍ മനുഷ്യ വേഷം കെട്ടാം എന്ന് കരുതി ചുറ്റും നോക്കിയപ്പോള്‍ കണ്ടതോ ബഹു വിശേഷവും.

ബഹുകൃത വേഷധാരികള്‍ ധാരാളം എങ്കിലും, അവരില്‍ഒരു മനുഷ്യനെ പോലും ഞാന്‍ കണ്ടില്ല.

അവസാനം വേഷംകെട്ടലുകള്‍ എല്ലാം അയിച്ചു വച്ച് ഞാന്‍ എന്‍റെ കണ്ണാടിക്ക് മുന്നില്‍ ഇരുന്നപ്പോള്‍ കണ്ണാടിയില്‍ ഞാന്‍ ഒരു അപരിചിതനെ കണ്ടു. ആ അപരിചിതന്‍ എന്‍റെ തന്നെ പ്രതിബിംബം ആയിരുന്നു.

ആ അപരിചിതന്‍ ശാന്തനായി, എന്നോടായ് മോഴിഞ്ഞു.,
നിന്‍റെ വേഷം കേട്ടലുകള്‍ക്ക് ഇടയില്‍ ശ്വാസം മുട്ടി കിടന്നു പിടക്കുന്ന നീ അറിയാത്ത ഒരു സത്യം ഉണ്ട്, ആ സത്യമാണ് നീ എന്ന ഞാന്‍ ആകുന്ന മനുഷ്യന്‍.

Underneath Our Identities,
We Can See Our True Identity Fades,

Underneath Our Masked Faces,
We Can See Our True Face Shedding Tears,

Underneath Our Great Life,
We Can See Our True Life Suffers.

Friday, April 1, 2016

മരണം എന്ന യാഥാര്‍ഥ്യം

അന്ന് എല്ലാം വിട്ട് യാത്ര തുടങ്ങിയപ്പോള്‍ മനസ്സില്‍ എന്തെല്ലാമോ ചെയ്യണ്ണം എന്ന്‍ ത്വര ആയിരുന്നു. അതിനായി ജീവന്‍ കൊടുക്കാന്‍ പോലും മടിയില്ലായിരുന്നു.

ഒരുപാട് യാത്ര ചെയ്തു, ഒത്തിരി നന്മ ചെയ്തു. കൈയില്‍ ഉള്ളതെല്ലാം ഇല്ലാത്തവരും ആയി പങ്കു വച്ചു.

ആരില്‍നിന്നും ഒന്നും തിരിച്ചു പ്രതീക്ഷിച്ചില്ല, ആരും ഒന്നും തന്നതും ഇല്ല.

എങ്കിലും മനസ് നിറച്ചും സന്തോഷം ആയിരുന്നു. തന്‍റെ ജീവിതത്തിന്‌ ഒരു അര്‍ത്ഥം ഉണ്ടായി എന്നൊരു സന്തോഷം.

കാലങ്ങള്‍ കടന്നു പോയി

ഒരിക്കല്‍ആദിവാസി ഊരുകളില്‍ ദൈവത്തെ പകര്‍ന്നു കൊടുത്തും, വിദ്യാഭ്യാസം ഇല്ലാത്ത അവരെ പഠിപ്പിച്ചും, ജീവിതത്തിന്‍റെ ഇരുണ്ട ലോകത്ത് നിന്ന് അറിവിന്‍റെ പ്രകാശത്തില്ലേക്ക് കൊണ്ട് വരുവാനുള്ള ശ്രമത്തിന്‍റെ ഭാഗമായുള്ള യാത്രയില്‍ എന്‍റെ പ്രവര്‍ത്തനങ്ങളെ എതിര്‍ത്തിരുന്ന ഭൂപ്രഭുക്കന്മാരുടെ പിടിയില്‍ ഞാന്‍ അകപെട്ടു.

പല തവണ അവര്‍ എനിക്ക് താക്കീത് തന്നിരുന്നതാണ്, ഈ പരിപ്പാടി എല്ലാം നിറുത്തി സ്ഥലം വിട്ടുകൊള്ളണ്ണം എന്ന്, ഇല്ലെങ്കില്‍ ജീവനോടെ ചുട്ടു കളയും എന്ന്.

ജീവന്‍ വരെ കൊടുക്കാന്‍ തയാറായ എന്നെയ്യാ അവന്മാര്‍ പേടിപ്പിക്കുന്നത് എന്ന അഹങ്കാരം ആയിരുന്നു എനിക്ക്. അവരുടെ ഓരോ താക്കീതും എന്നെ കൂടുതല്‍ ആവേശം കൊള്ളിച്ചു, ഞാന്‍ കൂടുതല്‍ ആദിവാസികളുടെ പ്രശ്നങ്ങളില്‍ ഇടപ്പെട്ടു, ഭൂ പ്രഭുക്കന്മാരില്‍ നിന്ന് ന്യായമായ അവക്കാശങ്ങള്‍ നേടിയെടുക്കാന്‍ ഞാന്‍ അവരെ പ്രബുദ്ധരാക്കി

അവസാനം ഇപ്പോള്‍ ഞാന്‍ അവന്‍മാരുടെ പിടിയില്ലായി.

അവര്‍ എന്നെ വേണ്ടുവോളം തല്ലിചതച്ചു, രണ്ടു മൂന്ന് ദിവസം ആഹാരമോ വെള്ളമോ തരാതെ തേജോവധം ചെയ്തു. എന്നിട്ടും ഞാന്‍ ചത്തില്ല എന്ന് കണ്ടപ്പോള്‍ അവര്‍ എന്നെ ജീവനോടെ കത്തിക്കാന്‍ തീരുമാനിച്ചു.

എനിക്ക് ഭയം ആയി, എനിക്ക് ജീവിക്കണം, മരിക്കാന്‍ വയ്യാ...

എന്തോ മരിക്കാന്‍ എനിക്ക് പേടിയാകുന്നു, എങ്ങിനെയെങ്കിലും ഇവിടെ നിന്ന് രക്ഷപെടണ്ണം.

അയ്യോ എന്നെ കൊല്ലല്ലേ, ഞാന്‍ ആര്‍ത്തുവിളിച്ചു,

ശബ്ദം പുറത്തു വന്നില്ല

അത് തൊണ്ടയില്‍ എവിടെയോ കുരുങ്ങി...

മുഖത്ത് വെള്ളം വീണപ്പോള്‍ ആണ് ഞാന്‍ കണ്ണ് തുറന്നത്, ഞാന്‍ ആര്‍ത്തിയോടെ    മുഖത്ത് വീണ വെള്ളം നക്കികുടിച്ചു, ദാഹാം മാറുന്നില്ല, ഞാന്‍ ദയനീയതയോടെ അയാളുടെ മുഖത്ത് നോക്കി.

അയാളും അയാളുടെ കൂട്ടാളികളും ആര്‍ത്തു ചിരിച്ചു,

ഞാന്‍ അയാളോട് യാചിച്ചു, എന്നെ കൊല്ലരുത്, ഞാന്‍ എവിടെയെങ്കിലും പോയി ജീവിച്ചോളാം, ഇനി ഈ വയിക്കു വരില്ല,

അയാള്‍ എന്നെ ക്രൂരമായി ഒന്ന്നോക്കി എന്നിട്ട് തന്‍റെ കാലുകൊണ്ട്‌ എന്‍റെ നെഞ്ചത്തും കുഴുത്തിലും ആഞ്ഞുചവിട്ടി.

ബോധം വന്നപ്പോള്‍ ഞാന്‍ ദൂരെ എവിടെയോ ഒരു പൊന്തകാട്ടില്‍ ആയിരുന്നു കിടന്നത്. ആ കശ്മലന്മാര്‍ എന്നെ കൊന്നില്ല എന്ന് എനിക്ക് മനസില്ലായി.
ദേഹം മുയുവന്‍വേദനിക്കുന്നു, സഹിക്കാന്‍ സാധിക്കുന്നില്ല...

ഞാന്‍ വലിഞ്ഞു ഇയഞ്ഞു നീങ്ങി, എങ്ങോട്ട് എന്നില്ലാതെ..

ഇനി എന്ത്,

അറിയില്ലാ

ഇതുവരെ ജീവിക്കാന്‍ ഒരു കാരണം ഉണ്ടായിരുന്നു.

ജീവിക്കാനുള്ള കൊതിമൂലം ആ കാരണം ഞാന്‍ ആ കഷ്മലന്മാര്‍ക്ക് മുന്നില്‍ അടിയറ വച്ചു.

ഇപ്പോയോ ജീവിക്കുവാന്‍ ലജ്ജ തോന്നുന്നു, മരിക്കുവാനോ ഭയവും.

ഒരു നിമിഷത്തെ മരണഭയം ഇതുവരെ ഞാന്‍ നിന്നതിനെയെല്ലാം അസാധുവാക്കി.

വിവരം ഇല്ലാത്ത ആ പാവങ്ങള്‍ എന്നെ എത്രയതികം ആണ് വിശ്വസിച്ചത്, ഇന്ന് ഞാന്‍ തന്നെ അവരുടെ ഇടര്‍ച്ചക്ക് കാരണക്കാരന്‍ ആയി, ഇനി അവര്‍ ആരെ വിശ്വസിക്കും.

ജീവിക്കാന്‍ എല്ലാവര്ക്കും കൊതിയുണ്ട് , ഞാനും അത്രയേ ചെയ്തുള്ളൂ, ഞാന്‍സ്വയം ആശ്വസിപ്പിച്ചു.

ചിന്തകള്‍ അവസാനിപ്പിച്ചു ഞാന്‍ ഇയഞ്ഞു നടക്കുവാന്‍ തുടങ്ങി, ഏതെങ്കിലും ജനവാസമുള്ളിടത്ത് എത്തണം. എല്ലാം മടുത്തു, ഇതൊന്നും നമ്മുക്ക് പറ്റിയതല്ല...

നാട്ടില്‍ പോയി ഉള്ള സ്ഥലത്ത് എന്തെങ്കിലും കൃഷി ചെയ്തു ആരെയും ഉപദ്രവിക്കാതെ ജീവിച്ചാല്‍ മതി. ചെയ്ത പുണ്യങ്ങള്‍ തന്നെ ധാരാളം...


അങ്ങകലെ വെളിച്ചം കാണാറായി, ഒരു കുടില്‍ ആണെന്ന് തോന്നുന്നു, ഞാന്‍അത് ലക്ഷ്യമാക്കി വലിഞ്ഞുനടന്നു..........

Friday, November 20, 2015

The Warrior Prince

I Think, This Is The First Time He Is Wearing His Sword And Shield; He Prepared Himself As If He Is Going For A War;

I Gazed At Him, I Stunned Seeing His Ferocious Get up,  I Heard That He Is A Warrior But Never Seen Like This.

He Looked At Me And Smiled, Then Said, It Is Time;

I Asked, For What?

He Said Every Life Form In This World Got A Reason For His Life,

Most of The Time We Live In This World Dreaming Many Things And Living As If A Failed Life.  Most of Us Living Cursing Our Own Life And Others Who Achieved What We Dreamed.

We Forgets That Life Is Perhaps A One Time Opportunity To Accomplish The Objective We Created For or Being Here In This Hour Of Time. As Long As We Didn’t Complete Our Task, Our Reason Will Exist  Perhaps Unattended.

I Didn’t Understand Much, Still I Asked “ What Is The Reason Of My Life?”

He Smiled And Said, That Is The First Task of Every Life In This World. You Have To Understand Your Reason For Existence In This World.

Either You Have To Find It Yourself; Or Else Destiny Will Bring You Before Your Reason For Existence.

You Can Either Accept It Or Run Away From It. It Is Your Choice.

Still Today or Tomorrow You Have To Face Life Eye To Eye. On That Day There Is No Escape.

He Again Smiled At Me,

And Came Forward,

And Kissed On My Forehead!

Then He Moved From Our Small Hut,

I Saw His Horse Is Shinning As Sun,

He Jumped Upon His Horse And  Ride Like Wind Towards The End Of World.

For A Second I Stunned, Then Return Back To My Bed,

And  Continued  My Remaining Sleep.

Yes, I Am Just A Man Who Knows Only To Sleep Because My Wisdom Is So Small Before The Wisdom Of God. I Can’t Able To Understand Him Or Try To Understand Him. Hence Suffers Entire Life As A Dust!


I Am Happy With My Bed, I Only Want To Live Till I Die Or In A Way I Could Say I Lives Only To Die!

Wednesday, June 10, 2015

The Smile


He Waked Up From The Dream And Looked Around Him, He Understood That He Is Surrounded By Enemies, His Life Is About To Slaughtered By Millions of Swords.


He Looked Around, Is There Anyone With Him,

He Finds No One.

He Looked For His Little Girl And He Found She Is Playing With Children Across The River And Happy. He Smiled.

He Looked For His Wife, He Found She Is Not At Home, She Is Still Angry With Him And Left Him Alone With His Problems And Struggles And Went To Her Home Last Night Itself, Till She Feel Comfortable to Return Back.

He Smiled To Himself,

A Beautiful Smile Came to His Face,

Yes, Everything Is Perfect,

He Said To Himself,

Yes, Most Of The Times, We Have To Fight Our Own Fight, No One Will Come To Fight For Us. In The Very Needed Time, Our Own Will Abandon Us, Sometimes Our Own Shadow Itself Won’t Accompany Us!

He Again Smiled And Raised His Sword For The Final Fight…


Thursday, April 2, 2015

Malayatoor 2015 A Different Experience

This Time Malayatoor Journey Was A Different Experience, It Was A Journey With My Life And My Soul.

It Is Not Easy To Reach The Top Of Mountain, But This Time I Really Didn't Feel That Much Tiredness. Perhaps This Time I Had My Journey With My Soul Which Strengthen Me And Made Me Complete.

Last All Years My Life Was There With Me To Pray For Me And To Hold Me As She Is My Little Angel Daughter, But I Never Felt This Much Free When Climbing The Mountain Like This Time.

Yes, It Is True, A Body Can Live With Life, But Without Soul The Body Is Just A Living Biological Suit Inside No One Exist.

One Realization I Received In This Journey Is That We Should Be Happy To Live Every Second Happy And To Achieve Any Heights, For That It Is Not We Makes Our Life Happy, Which Is Not Possible As We Humans are Weak Life Forms And The Life Before Us To Face Is Beyond Our Abilities And Strength.

Hence To Win Every Second, We Have To Be With The Strongest For Whom Everything Is Possible.

This Life Is Also A Pilgrimage, Now A Long Way To Reach The Top Of Hill, But Now I Am Not Worrying Because I Am No More Alone, But I Am With My Strongest Shelter, My Guardian, My Friend, My Everything, My Abba Father And With His Two Angel Forces My Soul and My Life!

Now It Is Easy To Win Every Lap Of This Journey Towards The Top Of Hill!

Glory To God, Love You Abba and Love You My Soul And Life!

Tuesday, March 31, 2015

ഈസ്റ്റ്ര്‍ 2015


അവനെ പിടിച്ചു കെട്ടുവാനും, കൊല്ലണ്ണം എന്ന് ആക്രോഷിക്കുവാനും നമ്മുക്ക് സമയം ഉണ്ടായിരുന്നു, അവന്‍റെ മുഖത്ത് അടിക്കുവാനും, കാര്‍ക്കിച്ചു തുപ്പുവാനും നമ്മുക്ക് മടിയുണ്ടായില്ല. അവനെ വിവസ്ത്രനായി തെരുവില്ലൂടെ നടത്തുവാനും, അവന്‍റെ മുതുകില്‍ ചവിട്ടിയും, അടിച്ചും, ഭാരം കയട്ടിവച്ചും പീടിപ്പിക്കുവാനും നാം അറച്ചില്ല, പിന്നീട് ആഘോഷമായി അവനെ കുരുശില്‍ കെട്ടി തൂക്കുവാനും, കുരിശില്‍ കിടന്നു പിടയുന്ന അവനെ കണ്ടു രസിക്കാനും നാം മടിച്ചില്ല. പിന്നീട് അവന്‍ മരിച്ചു തന്‍റെ അമ്മയുടെ മടിയില്‍ വിറങ്ങലിച്ചു കിടക്കുമ്പോള്‍ ആ അമ്മയുടെ ഗതികേടില്‍ കഷ്ടം വക്കാനും നാം ഉണ്ടായിരുന്നു. പിന്നീട് മുന്നാം നാള്‍ അവന്‍ ഉയര്‍ത്തു എന്ന് കേട്ടപ്പോള്‍ അത്‌ഭുതത്തോടെ പകുതി മനസോടെ വിശ്വസിക്കാനും നാം തയാറായിരുന്നു.

ഒരിക്കല്‍ അവന്‍ ഒരു അനാഥനെ പോലെ ഏതോ വളര്‍ത്തു മൃഗത്തിന്‍റെ ആലയില്‍ ജനിച്ചപോള്‍ അവനെ അന്വേക്ഷിക്കുവാന്‍ നമ്മുക്ക് നേരം ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. അവനെ വീട്ടിലേക്കോ, മനസുകളില്ലെക്കോ ക്ഷണിക്കുവാന്‍ നമ്മുക്ക് സമയം ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. എന്നാല്‍ അവന്‍റെ പേരില്‍ അടിച്ചു പൊളിച്ചു ആഘോഷിക്കാന്‍ നാം മടിച്ചില്ല.

അവന്‍ നമ്മുക്ക് ആഘോഷിക്കാന്‍ ഒരു കാരണം മാത്രം ആയിരുന്നു.
പിന്നീട് എപ്പോയോ നാം അവനെ മറന്നു,

മാസങ്ങള്‍ കയിഞ്ഞപ്പോള്‍ അതാ വരുന്നു അവന്‍ വീണ്ടും. ആ പിഞ്ചു പൈതല്‍ ഇന്ന് യുവ കോമളന്‍ ആയിരിക്കുന്നു, കൊള്ളാം, അറക്കാന്‍ പറ്റിയ പ്രായം, ഇത്തവണ അവനെ പീഡിപ്പിച്ചു കൊന്നാല്‍ മാത്രമേ ആഘോഷിക്കാന്‍ ഒരു ഹരം ഉള്ളു,

അവനെ കൊന്നു ആ മര കുരിശു ആഘോഷങ്ങള്‍ക്ക് കൊടിയേറ്റായി ഉയര്‍ത്തി കയിഞ്ഞു.

കൊന്നവര്‍ തന്നെ അവന്‍റെ പേരില്‍ വിജയം ആഘോക്ഷിക്കുന്നു, അവന്‍റെ ഓരോ മുറിവുകള്‍ക്കും, അപമാനങ്ങള്‍ക്കും, വേദനകള്‍ക്കും കാരണകാരായ നാം തന്നെ അവന്‍റെ പേരില്‍ സഹതപിച്ചു വേദനയില്‍ കള്ളകണ്ണുനീര്‍ പോയിക്കുന്നു.

ഒരു പക്ഷെ നമ്മുടെ കണ്ണുകള്ളില്‍ നിന്ന് ഉതിരുന്ന ഈ അര്‍ത്ഥം നഷ്ടപെട്ട സഹതാപ നോട്ടവും, കള്ള കണ്ണുനീരും ആയിരിക്കും അവന്‍ സ്വീകരിച്ച ഏറ്റവും വലിയ അപമാനം.

മൂന്നാം ദിവസം അവന്‍ മരിച്ചവരില്‍ നിന്ന് തിരിച്ചു വന്നതിന്‍റെ പേരില്‍ ലഹരിയുടെ കുപ്പികള്‍ പൊട്ടിച്ചു കൊണ്ട് തുടങ്ങുന്ന ആഘോഷം അവനു വേണ്ടി മാത്രം ഉള്ളതായിരുന്നു, അവന്റെ പേരില്‍ മാത്രം ഉള്ളതായിരുന്നു.

അപ്പോള്‍ പോലും അവനെ നമ്മുടെ വീടുകളിലേക്കോ, ഹൃദയങ്ങളില്ലെക്കോ ക്ഷേന്നിക്കുവാന്‍ നാം മനപൂര്‍വം മറന്നു.

കാരണം അവനു വന്നു കയറുവാനുള്ള വിശുദ്ധി നമ്മുക്ക് ഇല്ലാ എന്ന് നാം അറിയ്യുന്നു. നാം വെറും പൊയിമുഖങ്ങള്‍ മാത്രം ആണെന്ന് നാം അറിയുന്നു.

എല്ലാം അറിയാമായിരുന്നിട്ടും, ഒരിക്കല്‍ പോലും നമ്മുടെ പോയ്‌ മുഖം മാറ്റി അവന്‍റെ തളം കെട്ടി കിടക്കുന്ന രക്തത്തില്‍ നമ്മുടെ മുഖത്തിന്‍റെ പ്രതിബിംബം നോക്കുവാന്‍ ശ്രമിക്കാതെ, ആഘോഷങ്ങളില്‍ മുഖം പൂയ്ത്തി എല്ലാം ഓക്കേയാണ്, ഒരു പ്രശ്നവും ഇല്ലാ എന്ന് സ്വയം ആശ്വസിച്ചു വെറുതെ ജീവിച്ചു മരിക്കുന്ന ജന്മങ്ങള്‍.

ഒരു പക്ഷെ നമ്മുടെ പൊയ്മുഖം മാറ്റി ആ രക്തത്തില്‍ നാം നമ്മുടെ പ്രതിബിംബം ഒന്ന് നോക്കുവാന്‍ ദൈര്യപെട്ടിരുന്നെങ്ങില്‍, ഒരു പക്ഷെ നമ്മുടെ ജീവിതം തന്നെ മാറി പോകുമായിരുന്നു, നമ്മുടെ തെറ്റ്ധാരണ തിരുത്തപെടുമായിരുന്നു.

നമ്മുടെ മുഖവും അവന്‍റെ മുഖവും ഒന്നാന്നെന്നു മനസിലാവുമായിരുന്നു.

അവനല്ല മറിച്ച് അവനിലൂടെ നാമാണ് ജനിക്കുന്നതും, ഉപേക്ഷിക്കപെട്ടതും, പീടിപ്പിക്കപെട്ടതും, അപമാനിക്കപെട്ടതും, ഇകയ്തപെട്ടതും, കൊലകളത്തിലേക്ക് വലിചിയക്കപെട്ടതും, കൊല്ലപെട്ടതും പിന്നീട് ഉയര്‍ത്തപെട്ടതും എന്ന് നമ്മുക്ക് മനസിലാവുമായിരുന്നു.

അങ്ങിനെ മനസിലായിരുന്നു എങ്കില്‍ ഞാന്‍ ഇന്ന് ഒരു കൊലപാതകിയോ, കള്ളനോ, തട്ടിപ്പുകാരനോ, തീവ്രവാദിയോ, വേശ്യയോ, പരാജിതന്നോ, അപമാനിതന്നോ, ഏകനോ, കള്ളുകുടിയനോ, ലഹരിക്ക്‌ അടിമപെട്ടവനോ, പാപിയോ, പിടിച്ചു പറിക്കാരനോ, അശുദ്ധന്നോ, അപരാധിയോ ഒന്നും ആകുമായിരുന്നില്ല.
മറിച്ച് നാം എല്ലാവരും ഓരോ ക്രിസ്തു ആകുമായിരുന്നു,

നാം ഇല്ലാതായി അവന്‍ നമ്മില്‍ നാം ആയി വസിക്കുമായിരുന്നു,

നാം ഓരോ ദേവാലയങ്ങള്‍ ആകുമായിരുന്നു, ദൈവത്തിന്‍റെ ആദ്യജാതരാകുമായിരുന്നു, ദൈവത്തിന്‍റെ മഹത്വം ആകുമായിരുന്നു.

ആഘോഷങ്ങള്‍ക്ക് മാറ്റുക്കുട്ടുവാന്‍ ആടി തിമിര്‍ക്കുന്ന പായ് ജന്മങ്ങള്‍ ആവുന്നതിനു പകരം നാം ലോകത്തിനു വഴികാട്ടുകയും, മുന്നോട്ട് നയിക്കുന്ന ചെയ്യുന്ന പ്രകാശ ഗോപുരങ്ങള്‍ ആകുമായിരുന്നു...

അവസാനം വെറും ഒരു ശവമായി ഓടുങ്ങുന്നതിനു പകരം,
ഒരു പക്ഷെ തലമുറകള്‍ എന്നും ഓര്‍ക്കുന്ന ഒരു നല്ല സ്മരണയായി നില്‍ക്കുമായിരുന്നു.


ക്രിസ്തുമസ്സും, ഈസ്റ്റ്‌റും നമ്മളെ ഓരോരുത്തരെയും ഒരു വിശുദ്ധന്‍ ആക്കുന്നില്ലാ എങ്കില്‍, ഒരു ക്രിസ്തു ആക്കുന്നില്ല എങ്കില്‍, ഈ ആഘോഷങ്ങള്‍ക്ക് എല്ലാ എന്ത് അര്‍ത്ഥം ആണ് ഉള്ളത്. ഈ ഓര്‍മ്മ തിരുനാളുകള്‍ക്ക് എല്ലാം എന്ത് മഹത്വം ആണ് ഉള്ളത്.

ആയതിന്നാല്‍, അര്‍ത്ഥം ഉള്ള, ദൈവത്തിനു മാത്രം മഹത്വം നല്‍ക്കുന്ന, ജീവിതത്തില്‍ ഉധിതനായ ക്രിസ്തുവിനെ സ്വീകരിക്കുവാന്‍ സാധിക്കുന്ന ഒരു അനുഗ്രഹപ്രധം ആയ ഈസ്റ്റ്ര്‍ ദൈവം തമ്പുരാന്‍ ഏവര്‍ക്കും നല്‍ക്കട്ടെ എന്ന് ആശംസിക്കുന്നു!

ദൈവം അനുവധിക്കട്ടെ!
ദൈവത്തിനു മഹത്വം!

Friday, February 6, 2015

An Angel

Once Again It Is Decided That We Can’t Share Our Fight With Others As All Wanted to Be Comfort Under The Wings Of Angels Who Fight On Behalf of Them To Guard Them.

People Are Children, They Don’t Understand What Is Happening Around Them. They Are Enjoying In Celebrations, Entertainments, Blaming And In All The Dirt And Goodness of World.

We Should Not Expect Any Support From Any Of Them As They Can’t Understand, They Can’t See Beyond, They Are Not Living Beyond.

But Still We Sometimes Wanted Them To Support Us; Because It Is Not Our Fight But More Their Fight And Sometimes Hopes A lot From Them.

Then Later Realize That We Made A Big Mistake Trusting Them As They Are Just Children Who Don’t Even Know How To Raise A Sword, How To Swing The Armour.

The Angel Looked At Me And Smiled And Continued…

Man, Perhaps This Is Not Your Fight, It Just Happened To Brought Here Among You And You Suffers, We Too Never Wanted To Hurt You, But Sometimes You People Don’t Understand What Is Right And Wrong And You Forces To Choose Any Of Both Sides.

Today When I Realized That I Am Only A Machinery Who Should Not Depend Upon Feelings Or Emotions Instead Concentrate On Targets And Missions, I Realized That I Should Not See Tears Of You Peoples Eyes, I Should Not See Beautiful Smiles On Your Faces As Those Are Just Mist Which Fades In The Course of Time And Not Even You Humans Understand The Value Of Those Tears And Smiles.

The Angel Rise From His Position And Took A Deep Breath,

Then By Touching On My Shoulder He Said; Understand You Are Not Important, The Decision Of The Highest Is Important, You Are Just Dust And Nothing, We Guard You And Stand With You Is Only Because He Loves You, He Wanted You To Live. Hence Understand You are Not Important.

Saying This He Grown To A Huge Person And Fast He Faded As A Bright Light Into Nothingness!

In Fear I Jumped Out Of My Bed, My Alarm Started To Ring, It Is 5.00 AM.